Vandaag beloofde onze reisgids een topdag. Op het menu stond nl. Bryce en dit nationaal park is indrukwekkender dan de Grand Canyon (dat vonden wij toch). Hoge adelbrieven dus en hoge verwachtingen voor dit park. Naast het bezoeken van dit park, had Roel ook nog zijn oog laten vallen op Scenic Byway 12, een route met enkele spectaculaire dingen. We vertrokken dan ook redelijk vroeg en aten enkele muffins / cupcakes van winkeltjes langs de weg.
Voor we Bryce binnenreden, dienden we een stuk van de route 12 te doen. Deze bracht ons langs de Red Canyons. Dit was prachtig! Echt rode stenen die zijn uitgesneden door de wind. Prachtig. We parkeerden onze wagen langs de weg en deden een kleine wandeling tussen deze prachtige rotsformaties. Als Bryce ook zo mooi is, dan zitten we goed. An was alleszins helemaal verkocht aan die rode stenen.
In Bryce reden we direct naar Sunset point. Vandaar vertrekken enkele wandelingen. Sunset point bood echter al een prachtig uitzicht over de hoodoos van Bryce. Als er iets is wat we nu echt wel wilden doen… dan is het het beleven van een canyon. Nu wouden we echt niet boven aan de canyon blijven staan en kijken. Dus trokken we onze goeie schoenen aan en deden we de Queens Garden Trail. Deze trail bracht ons naar de bodem van de canyon. Je kon er knappe dingen zien. Onderweg waren we echter er niet uit of we nu deze trail straks terug in omgekeerde richting moesten doen. Roel dacht dat we wel konden overschakelen op de zwaardere Navajo Trail en zo naar Sunrise point konden gaan en vandaar de Rim Trail terug doen naar ons startpunt (en waar onze wagen dus stond geparkeerd). An dacht dat we hetzelfde moesten terugdoen. Gelukkig had Roel gelijk. Tweemaal hetzelfde zien, dat is nl. ook zonde van de tijd. 
Wij dus overgeschakeld op de zwaardere Navajo Trail. Ondertussen waren we wel enkele malen verrast door een plotse regenbui / hagelbui/ onweer. We schuilden onder de bomen, hoewel dat eigenlijk ook niet zo slim is want die kunnen geraakt worden door de bliksem. Door het onweer ontstond er een stevig beekje. De Navajo trail bracht ons terug naar boven in de valley. Net toen we aankwamen, barstte er een zeer hevig omweer uit. I.p.v. de Rim Trail dus terug te volgen, pakten we de shuttle richting onze wagen. Daar aten we wat en wachtten tot het omweer over ging. Als het wat beter was, reden we naar de top van de valley om nog enkele zichten te zien. 
Daarna zat Bryce erop voor ons en het was ferm de moeite!! We hebben nog een stukje gedaan van de route 12. Hier kan je echter wel meer uithalen. Er waren nl. redelijk wat ongeasfalteerde wegen. Door het omweer waren deze echter nu niet meer toegankelijk. Maar Bryce maakte eigenlijk echt wel alles goed.
Het was al vrij laat en we dienden dan ook in het donker terug te rijden. Dat is ook wel een speciale ervaring in USA. We reden door naar Kanab, een iets groter stadje van Mt Carmel, om daar de McDonalds in te duiken en onze inkopen te doen voor morgen. Deze inkopen worden voor jou ingepakt in zakken. En dat is een ferm nadeel! Wij zijn dus een zak vergeten in Kanab en hebben dit pas gemerkt bij het uitladen in Mt Carmel. Aangezien beide stadjes 45 minuten uit elkaar lagen … vonden we dit nu ook weer niet de moeite om voor twee flessen water terug te rijden. Die kopen we morgen dan wel elders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten